Boeren die op innovatieve wijze willen verduurzamen lopen al gauw tegen de grenzen van de regels aan. Best gek, aangezien de provincies en gemeenten die verantwoordelijk zijn voor deze ruimtelijke regels zelf vaak doelstellingen hebben voor de verduurzaming van de landbouw. Aan de hand van 5 casussen laten we in deze publicatie zien om welke obstakels het gaat en hoe overheden hiermee om kunnen gaan.
Boeren zetten zich in voor de transitie
De 5 casussen laten ons zien dat de boeren op veel steun en enthousiasme voor hun plannen kunnen rekenen van ambtenaren bij de gemeente en provincie. In veel gevallen sluiten hun plannen namelijk aan op de doelstellingen en visies van deze overheden.
Verouderde ruimtelijke regels
Desondanks lopen processen vaak spaak als de plannen getoetst worden. Vaak blijken bestemmingsplannen dan niet gewijzigd te kunnen worden of laat de provinciale verordening het niet toe om wijzigingen in het landschap aan te brengen. De ruimtelijke regels lijken achter te lopen bij de werkelijkheid en bij de transitie die in gang gezet moet worden in de landbouw. Zo belemmert het niet alleen de boeren die wij spraken, maar ook de (agrarische) natuurontwikkeling en de verduurzaming van de hele sector.
Advies aan de overheid
In deze publicatie adviseren wij provincies en gemeenten op om hun ruimtelijke ordeningsbeleid transitiegericht te maken. Door minder rigide beleid te hanteren, meer verschillende soorten bestemmingen te ontwikkelen en natuurwaarde centraal te stellen in afwegingen. Dit kan alleen als de overheid samenwerking met boeren opzoeken om de doelen te behalen en de transitie te versnellen.
Lees de publicaties om te zien hoe een ex-melkveehouder een netwerk voor duurzame teelten opzet in de Alblasserwaard, welke uitdagingen er komen kijken bij het opzetten van een nieuwe coöperatieve boerderij en hoe educatie en extensivering samen kunnen gaan. En bovenal, hoe de overheid hierin kan ondersteunen.
